É pertinente o teatro?
Asisto, convidado de pedra, á unificación da nosa arte, unha reunificación de todos os medios artísticos: son, imaxe, forma e participación. Claramente debúxase unha arte integrada, un espazo do común cuxo final novamente vove a ser achegarse ao misterio da Unidade. A arte, xa non é unha palabra de museo, é actitude, ética, cotiá e, a maior parte das veces, heroica.
Onde vai o teatro?
O teatro diluíuse nos límites da interpretación. non me importa o teatro como feito artístico individual, como un acontecemento centrado nun determinado lugar, espazo e tempo cunhas características academicamente reconocibles para movernos dentro da comodidade dos establecido. O teatro desaparece a favor da interpretación. Pero iso é o importante; ao desaparecer a forma, atopamos a esencia, un teatro sen teatro dentro doutros campos: performance, accciones, videoxogos, animacións virtuais con modelos de actores e actrices… Todos eles teñen o selo do humano. Quen avoga polo mantemento dunha forma, adoita esquecerse en grao sumo esencial desa arte: a súa natureza.
Pensar no teatro como na representación teatral non me importa ren. A miña preocupación é crear un instrumento flexible (o actor) no desenvolvemento da arte. Máis que unha pintura interésanme os pinceis. O meu século anterior, o século XX, é o paso ao utilitarismo da arte. Calquera pode facer arte independentemente do medio, o que importa é a actitude cara á mesma creación. O actor, tense que volver un ser flexible, un coñecedor do instrumento do seu traballo. Non me importa dar unha definición de teatro, impórtame coñecer a natureza mesma do proceso que é a representación (a expresión que fai un ser humano para outros, e non ante outros) Non me esquezo dun elemento que ten fórma_Teatro, a súa expresión nun mesmo espazo ante un espectador: a súa natureza de comunidade e sincronía. Iso é outro aspecto do meu traballo, pero non necesariamente o único. A interpretación, é dicir, o xogo da actriz-comunicativa, é realmente o importante neste traballo. Como potenciamos ese elemento comunicador? Que debe adestrar o actor para lograr esa comunicación? Cales son os elementos que “move” unha actriz para lograr esa expresión?…, é dicir, Cal é a gramática necesaria para esta comunicación? Cal é ese punto zero do noso oficio?
